Podając za UNESCO, elementy kultury materialnej, w tym przedmioty sztuki i codziennego użytku, architektury, formy krajobrazu oraz kultury niematerialnej – występów tanecznych, teatralnych i rytualnych, tradycyjnych zwyczajów i obrzędów, a także języka i ludzkiej pamięci – są powszechnie uważane za dobro wspólne. Wszystko to składa się na tożsamość i spójność lokalnych społeczności.
Kościół parafialny św. Stanisława w Wilczyskach zbudowano w XVII w. Za datę budowy lub gruntownego odnowienia wskazywany jest rok 1605. W XVIII w. wykonano gruntowny remont świątyni, kiedy to dobudowano kaplicę.
Przy ul. Turystycznej w Grybowie znajduje się cmentarz austriacki nr 129 z 1914 roku, z I wojny światowej.
Kościół parafialny NMP Wniebowziętej w Wysowej-Zdroju wzniesiono w latach 1936-38. Budowla nawiązuje do tradycji dawnego budownictwa regionu i została zaprojektowana jako typowy kościół drewniany z tego okresu.
Cerkiew w Uściu Gorlickim to budowla trójdzielna, wykonana w stylu zachodniołemkowskim, o konstrukcji zrębowej i ścianach krytych gontem. Elementem wystroju cerkwi jest m.in. polichromia figuralno-ornamentalna wykonana w 1938 r.
Cerkiew Opieki Matki Bożej w Hańczowej to typowa cerkiew zachodniołemkowska o konstrukcji zrębowej, ścianach pokrytych gontem i deskowaniem.
21 czerwca 2013 roku, na 37. sesji UNESCO w Phnom Penh w Kambodży, 16 drewnianych cerkwi rejonu Karpat Polski i Ukrainy, w tym cerkiew w Kwiatoniu, zostało wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Przykład porzuconej kapliczki w Hańczowej dobrze obrazuje proces zanikania dziedzictwa kulturowego. Temat ten jest jednym z przedmiotów zainteresowania zespołu projektowego RuralStrateg.
Kościół p.w. św. Mikołaja w Siedliskach wzniesiono na przełomie XIV i XV wieku. Wielokrotnie przebudowywany, w tym gruntownie w I połowie XIX w., zatracił cechy stylowe.
Kościół św. Andrzeja w Łukowicy wzniesiono w latach 1693-97, jednak prace konserwatorskie potwierdziły, że kościół mógł powstać na przełomie XV i XVI wieku.
