Podając za UNESCO, dziedzictwo cyfrowe składa się z unikalnych zasobów ludzkiej wiedzy i ekspresji. Obejmuje zasoby kulturowe, edukacyjne, naukowe i administracyjne, a także informacje techniczne, prawne, medyczne i innego rodzaju wytworzone cyfrowo lub przekształcone do postaci cyfrowej z istniejących zasobów analogowych.
Każdy naród posiada swoje skarby. Takim skarbem jest pamięć o własnej historii, bezcenne obrazy, meble, stare monety, sztandary z dawnych pól bitewnych. Jest nim także literatura. I ta wielka, i ta prosta, naiwna, serdeczna. To jest także skarb, który należy zachować od zapomnienia. Analogiczne rozważania snuć można na temat dzieł cyfrowych, spośród których wiele ma niepowtarzalną wartość kulturową.
Archaicznie wykonane strony internetowe obiektów turystyki wiejskiej w Polsce charakteryzuje specyfika zastosowanych obiektów graficznych. Cyfrowe prefabrykaty to obok elementów marquee, cyfrowych szlaczków i piktogramów, jedne z najbardziej charakterystycznych elementów cyfrowego folkloru.
W latach 2000-2018 popularne było wykorzystywanie przez obiekty turystyki wiejskiej w Polsce amatorskich witryn internetowych w promocji świadczonych usług noclegowych. Do cyfrowych artefaktów zaliczyć można archaicznie wykonane witryny polskich obiektów turystyki wiejskiej, które w latach 2000-2019 hostowane były na bezpłatnych serwerach Republika WWW oraz Miasto Interia.
Cyfrowy folklor to kultura odbiorcy, która wyrosła z programów i usług skoncentrowanych na użytkowniku-twórcy. Obejmuje zwyczaje, tradycje i elementy kultury wizualnej, tekstowej i dźwiękowej, które powstały w wyniku interakcji użytkownika z komputerem.
