Szynka iwkowska
Szynka iwkowska to produkt o długiej tradycji przygotowania w regionie, w oparciu o recepturę przekazywaną z pokolenia na pokolenie, wytwarzany ze świeżego mięsa wieprzowego, przygotowywany i wędzony w tradycyjny sposób.
Szynka iwkowska to produkt o długiej tradycji przygotowania w regionie, w oparciu o recepturę przekazywaną z pokolenia na pokolenie, wytwarzany ze świeżego mięsa wieprzowego, przygotowywany i wędzony w tradycyjny sposób.
Imbirówka pojawiła się po raz pierwszy w Iwkowej w latach 20-tych XX wieku. Największą popularnością imbirówka cieszyła się jednak w okresie powojennym, kiedy to zyskała rozgłos i uznanie wśród miejscowej ludności oraz turystów odwiedzających Iwkową.
Kiełbasa wiejska iwkowska posiada zapach produktu wędzonego z wyczuwalnym aromatem czosnku. Jest to produkt wytwarzany ze świeżego mięsa wieprzowego, przygotowywany i wędzony w tradycyjny sposób.
Dawniej gospodynie gotowały kluski scykane używając psujących się ziemniaków tuż po wykopkach. Z kolei moskol to placek wykonany z ugotowanych ziemniaków.
Susorki iwkowskie to mieszanka owoców podsuszanych i podwędzanych metodą tradycyjną. Proces produkcji związany jest z użyciem tradycyjnej, dwukondygnacyjnej suszarni opalanej sezonowanym suchym drewnem.
Gospodynie z miejscowości Prusy, obecna gmina Kocmyrzów-Luborzyca, województwo małopolskie, piekły pasztet jarski najczęściej na święta. Pasztet jarski był daniem odświętnym, spożywanym w zamożnych chłopskich i mieszczańskich domach.
Kartoflanka oparta na przepisie Koła Gospodyń Wiejskich w Łękach to prosta zupa z ziemniaków. Podstawowym składnikiem zupy są ziemniaki, ale także inne warzywa jak marchew i cebula.
Kościół św. Zofii w Bobowej budzi na ogół większe zainteresowanie niż kościół parafialny. Być może przesądza o tym fakt, że przetrwał on przez wieki w pierwotnej postaci, nieskażony żadnymi przebudowaniami i urzeka do dziś swym surowym, gotyckim pięknem.
Cerkiew parafialna greckokatolicka Narodzenia Bogarodzicy w Szymbarku (obecnie rzymskokatolicki kościół filialny) zbudowana w 1790 lub 1821 roku. Cerkiew wzniesiona w konstrukcji zrębowej, ściany pokryte gontem, a dach blachą.